24 april 05:00. De wekker gaat af. “Zes uur strikt gaan we weg”, hadden we gisteravond nog gezegd. We hebben ze al behoorlijk onder controle, dus deze keer is de vertraging maar 20 minuten.
Vandaag is het moment gekomen voor alle padrinos (gastouders) om hun ‘kinderen’ na een tijd van veel plezier, activiteiten, indrukken, vriendschappen en verbondenheid naar Schiphol te brengen voor de terugreis naar hun thuisland. We hopen, nee weten zeker, dat de chicas (meiden) en Profe (trainer) Dimar en Zulay naast hun bagage veel positieve herinneringen meenemen in hun rugzak. Die komen te liggen tussen de stroopwafels, zakken snoep en souvenirs.
Voor de padrinos en alle betrokkenen geldt zeker dat er terug gekeken kan worden op een mooie tijd met een bijzondere groep lieve mensen. Ook onze rugzakken zijn gevuld.
Op het laatste moment wordt er nog een koffer die stuk is gegaan, op Schiphol vervangen voor een nieuwe. Een dikke dankbare omhelzing wordt warm ontvangen.
Alle papieren zijn in orde en de groep gaat richting de douane. Het zit er nu echt op.
Tot het laatste moment wordt er nog gelachen, gezoend, geknuffeld en er vloeien veel tranen. Afscheid nemen is nooit leuk, we zullen elkaar missen.
De chicas waar we het hier over hebben is een groep van 14 Colombiaanse meiden van 12 tot 18 jaar, de meeste wonend in de hoofdstad Bogota (op 2600 meter hoogte met bijna 9 miljoen inwoners). Wat wij weten, is dat er een “macho”-cultuur heerst in Colombia en dat bepaalde groepen nogal eens onderdrukt kunnen worden. De scheidslijn tussen het goede en verkeerde pad kiezen is heel dun.
De meisjes delen voetbal als passie en uitlaatklep. Dimar (36) en zijn vriendin Zulay (25) geven hun hart en tijd aan deze meiden om het beste te bereiken in voetbal, maar vooral om ze sterke vrouwen te laten worden die nu en later hun eigen keuzes durven te maken. De totale groep bestaat uit een grote groep meisjes die in hun clubhuis komen om te trainen en samen te zijn.
Elk jaar mogen er een aantal naar Nederland, op uitnodiging van TVG-sports (Tiny van Gemert Sports), om mee te doen aan het Easter Open paasvoetbaltoernooi. Een van de grootste voetbalevenementen in Wanroij en omgeving waar zo’n 580 teams uit diverse landen aan meedoen.
Het echtpaar Jan en Jantje Bestenbreurtje, die goede zakelijke connecties hebben in Colombia en Nederland, hebben zelf bijgedragen én gezorgd dat alle tickets voor de groep gesponsord werden. Zo mochten dit jaar Samara, Paula, Natalia, Jimena, Angie, Valeria, Caroline, Nicole, Valentina, Lorena, Karen, Aura, Daniela en Nicol met Dimar en Zulay mee naar Nederland.
11 april. Het vliegtuig landde met de equipe aan het eind van de middag op Schiphol. De padrinos (totaal 7 gastgezinnen) stonden net zoals de vorige jaren bij de gate klaar, benieuwd naar de gezichten die bij de namen horen die vooraf doorgemaild waren.
Na de kennismaking die start met een omhelzing en de verdeling onder de gezinnen, keerde iedereen naar “su Casa” om de gasten te ontvangen en wat rust te gunnen na zo’n lange reis.
Tijd voor avondeten en de (nog wat) verlegen dames zich thuis laten voelen. Uiteraard zal elk gastgezin nader kennis hebben gemaakt met hun 2 tot 3 gasten. Dit ging in het vloeiend Spaans, gebrekkig Engels, met behulp van een handige vertaal-app of met “ handen en voeten”.
Rust hadden ze zeker nodig, want er stond nogal wat op het programma voor de komende periode. Een programma wat ook dit jaar mogelijk werd gemaakt door enthousiaste sponsors/weldoeners en even enthousiaste vrijwilligers en padrinos.
12 april. De gastgezinnen wonen in Dordrecht, Amstelveen, Heemstede, Haarlem, Velserbroek en Beverwijk. Een behoorlijke logistieke operatie om iedereen te kunnen plaatsen in vervoermiddelen en op de juiste tijd op de juiste plaats te krijgen. Veel communicatie in de groeps-app dus, wat een uitkomst.
Vandaag stond er een verassing op het programma waarvan we zeker wisten dat we hiermee de Zuid-Amerikaanse voetbalfreaks een groot plezier zouden doen.
Ze mochten naar het stadion van AJAX! Voor de Anti-Ajax-Hollander misschien een desillusie, maar dat moest maar even opzij gezet worden. Het was een Walhalla voor de Colombianen, daar ging het om. Ze keken hun ogen uit en elke mond vertoonde één grote stralende glimlach.
Er zijn behoorlijk wat selfies gemaakt en foto’s geplaatst op Facebook, veelal voorzien met een tekst waarin dankbaarheid getoond werd om dit mogen mee te maken.
Na een rondleiding door het stadion stond er een meet & greet met Ajax dames 1 op het programma. Op het trainingsveld van de dames, De Toekomst gingen onze meiden meteen op de foto met de Ajax dames en kregen ze ook handtekeningen. In hun indoor trainingsfaciliteit werd er gepraat met enkele spaans-taligen. Er werd veel informatie over voetbal en zelfs telefoonnummers uitgewisseld.
Op naar het AFAS Stadion in Alkmaar waar ze mee mochten trainen met het Belofte-Team van Telstar dames. Allereerst een kennismaking met uitwisseling van vaantjes en natuurlijk op de foto. Daarna de training. Ze werden verdeeld in twee groepen en zo gemixed met de speelsters van Telstar. De oefeningen waren wel wat ingewikkeld. Gelukkig waren er twee gastouders die de uitleg konden vertalen, maar gelukkig niet mee hoefden te doen.
Na deze dag vol voetbal en kennismaking met andere voetballende vrouwen weer op huis aan om aan te schuiven voor het avondeten thuis bij de padrinos.
Op tijd naar bed voor de niet Dordrechtenaren want…….
13 april. …….om 5.30 uur ging de wekker. Een Colombiaan neemt de tijd……. Dus te laat werd er vertrokken vanaf het centrale afhaalpunt bij de IKEA in Haarlem op weg naar Dordrecht met een hoop file. Met een gesponsord busje en personenauto’s werden de dames richting Zuid-Holland vervoerd.
Daar werd een bezoek gebracht aan Muhringschool. Na een paasontbijt gingen onze meiden per tweetal verspreid over alle klassen wat vertellen over Colombia. Ze waren onder de indruk hoe gedisciplineerd het hier in klassen toegaat. Heel anders dan in Colombia. Tussen de middag lieten de meisjes hun ingestudeerde dansen zien, die ze ook bij de opening zouden gaan dansen.
En op het eind weer de rit vanuit Dordrecht terug naar het centrale afhaalpunt waar de meiden weer opgepikt werden door de padrinos voor het avondeten en relaxtijd.
14 april was Dordrecht aan de beurt voor een vroege rit, want om 09:30 was het verzamelen bij MIDO Personal Gym in de Velserbroek. Madrina Marjolein heeft hier een uur Yoga gegeven waarna de sportievelingen hard aan de bak konden met boxles
en daarna een zwaar uur circuittraining. Aangeboden door, Mike Groeneveld (Nederlands Kampioen 2016 Boxen) en zijn collega Dominique van Maas (Beste Fitnesstrainer van Gemeente Velsen 2017).
Door het enthousiasme van Mike en Dominique gingen de meiden vol gas en waren echt ‘kapot’.
Om 13:00 uur stond de bus voor de chicas klaar, die geregeld was door TVG-sports. Op naar Centerparcs Het Heijderbos waar 2 huisjes door de sportorganisatie voor een week waren gearrangeerd.
Een aantal padrinos is er achteraan gereden beladen met boodschappen voor de hele week voor de ploeg van 16. Er stonden 2 goedgevulde containers klaar bij de DEKAMARKT in Beverwijk die, net als vorig jaar, dit project een warm hart toedraagt.
’s-Avonds was de officiële opening van het toernooi op het sportpark in Uden, waar onze meiden en Dimar nog 2 mooie dansen hebben opgevoerd. Het feest werd afgesloten met een knallende vuurwerkshow met een hoop oe’s en aa’s.
De aanwezige padrinos hebben de meisjes hier achtergelaten, die met de bus weer naar Het Heijderbos werden gebracht.
15 en 16 april waren de speeldagen van het toernooi. Op deze 2 dagen zijn een aantal padrinos langs geweest om langs de lijn te schreeuwen “Vamos Colombia!!!” en bij elke mooie actie of treffer hard te juichen. Het heeft hen in ieder geval een eind op weg geholpen om als derde van hun groep te eindigen.
De meiden hebben daar uiteraard ook veel leuke contacten opgedaan met andere teams en er heerste een gezellige sfeer.
Van de organisatie hebben de chicas ook allemaal een shirt en een wedstrijdbal gekregen om mee te nemen naar Zuid-Amerika.
17 tot en met 19 april was het een pauze-moment voor de padrinos maar zeker ook voor de Colombianen. Die konden namelijk genieten van de faciliteiten van het vakantiepark. Ze hebben nog een vriendschappelijke wedstrijd gespeeld tegen een ploeg uit Heijen. En er zal ongetwijfeld gedanst, gezongen, gelachen, gezwommen zijn met de andere nationaliteiten die ook op het park mochten verblijven. Mooi toch?
20 april werden ze door een bus opgehaald, die geregeld was door Jan en Jantje.
Op naar Hotel l’Europe waar het team en een aantal padrinos gastvrij werden ontvangen door het personeel van dit schitterende hotel. Een kopje koffie en wat anders te drinken ging er wel in. Hier was ook de ontmoeting met de Spaanstalige gids Monica. Ook al geregeld door het hotel. Met een ijzeren hand (“Ik ben de baas”) bracht ze ons met een wandeling mee naar en in het Rijksmuseum. Vol passie werd hier door haar verteld over de rijke Nederlandse geschiedenis en mocht uiteraard de Nachtwacht niet ontbreken.
De lunch die Marjolein verzorgd en meegenomen had, werd buiten op het museumplein genuttigd. Heerlijk in het zonnetje, balletje trappen en genieten van het leven.
Van daaruit lopend naar de Ruijterkade 113 waar Nedcoffee haar kantoor heeft en een grote bijdrage heeft geleverd om de reis mogelijk te maken. De voetbalploeg heeft hier haar dankbaarheid getoond door het overhandigen van Colombiaanse geschenken en een mooie banner waar in woord en geschrift de dank nog eens uitgesproken werd.
Uiteraard een fotomoment, en na wat gedronken te hebben stond de bus weer klaar om de groep te brengen naar HBOK te Zunderdorp. HBOK staat voor “Het Begon Op Klompen” en is een gezellige voetbalclub waar wij zeer gastvrij ontvangen werden met drinken en versnaperingen, voor het spelen van een vriendschappelijke wedstrijd tegen hun dames. Na de wedstrijd (7-0 voor Colombia) werd iedereen door HBOK getrakteerd op snacks en stond de bus klaar om de meiden weer naar Het Heijderbos te brengen. Daar moesten zij de koffers pakken, opruimen want……
21 april …. stond de TVG-bus om 06:30 uur weer klaar bij het vakantiepark, om richting Dordrecht te gaan om de Muhringschool te bezoeken en deel te nemen aan de Koningsspelen. Na dit evenement waren de Colombianen en gastouders uitgenodigd bij de padrinos Stephanie en David voor het eten. Van daaruit richting Den Haag naar het stadion van ADO Den Haag waar hun dames thuis speelde tegen de dames van Ajax die ze al eerder ontmoet hadden. Deze eredivisie-wedstrijd werd gewonnen met 0-1 door Ajax en als afsluiting een Meet & Greet met de speelsters van ADO.
Na deze mooie ervaring kregen de padrinos ‘hun kinderen’ weer terug.
22 april was het “Padrinodag” en was er geen vast programma. Een greep uit de activiteiten bij diverse padrinos thuis en omgeving: Uitslapen, vroeg opstaan, gezamenlijk ontbijten, bezoek Zwarte Markt, winkelen in winkelcentrum, haring happen (daar houden ze dus niet van, net zoals drop), souvenirs kopen, fietsen, varen, bezoek Zaanse Schans, Kermis, Bloemencorso, uit eten, zelf koken, dansen, zingen, feesten, relaxen enzovoort.
23 april was de laatste dag dat we hen nog dingen konden laten zien en meemaken, terwijl je eigenlijk nog veeeeeel meer wil laten zien.
Op weg naar Wassenaar waar de altijd lachende Jan en Jantje al weer klaar stonden om de Zuid-Amerikanen en alle padrinos te verwelkomen in een pannenkoekrestaurant. Dat werd natuurlijk smullen en even uitbuiken, want de volgende activiteit voor buiten was gepland.
Een aantal padrinos waren een tijd geleden in contact gekomen met de Peruaanse Liz Lazo Monje, die professioneel Zumbales geeft (Zumbaliz Almere). Liz bood toen spontaan aan om de chicas Zumbales te geven. Met een speaker in de kofferbak en zumbamuziek, heeft ze de meiden en wie mee wilde doen behoorlijk laten zweten op het parkeerterrein bij het restaurant.
Van daaruit zijn we met z’n allen richting de Wassenaarse Slag gereden en hebben de meeste meiden voor het eerst van hun leven zee gezien. Vanaf Bogota is het zo’n 1.100 kilometer reizen naar het dichtstbijzijnde strand. Het was te koud om te zwemmen, maar tot de knieën was wel te doen.
Van hieruit werden we verwacht bij Jan en Jantje thuis, waar heerlijke taarten en drinken en andere lekkernijen werden geserveerd.
Het echtpaar had bovendien voor alle meisjes sneakers als present achter de hand en bijouterie.
Als afsluiting werden er door Jan, Dimar, Natalia en Daniela (teamcaptain) nog mooie dankbare woorden gesproken.
Na deze afsluiting zijn we allen weer op huis af gegaan en nog lekker eventjes gefeest.
Vroeg naar bed, de wekker werd gezet op 05:00 uur.
24 april Er wordt gezwaaid en “Hasta Luego” geroepen en daar gaan ze, op weg naar het vliegtuig. We draaien ons om en gaan richting huis, nadat we eerst nog even ons ochtendbakkie nuttigen en het gesprek natuurlijk over onze meiden en Dimar gaat. We nemen afscheid en spreken elkaar binnenkort weer.
Na 14 dagen wordt het normale leven opgepakt…….
Het is stil, maar onze gedachten zijn nog bij hen.
Colombia, jullie superteam komt weer naar huis.
Padrinos
Marjolein en Frank
Stephanie en David
Leo en Astrid
Bob en Marianne
Diana en Martijn
Martha en Tiemen
Meli en Thomas
Brigitte en René